Auto uit de bocht en in sloot: Verhaal
Het gebeurde op een regenachtige dinsdagmiddag. De wind gierde door de bomen, takken klopten tegen de ramen van mijn auto. Ik was op weg naar huis, de avondzon kleurde de wolken in warme tinten. De weg lag glibberig door de regen, maar ik reed rustig, bewust van de omstandigheden.
Tot ik een scherpe bocht naderde. De regen had de weg gladder gemaakt dan ik had verwacht. Voor ik het wist, voelde ik de auto glijden, de banden schreeuwden hun protest. Paniek schoot door me heen, ik probeerde de auto te sturen, maar het was te laat. De auto gleed de berm in en met een harde klap eindigde ik in een sloot.
De stilte die volgde was oorverdovend. Ik keek om me heen, de auto stond scheef in de sloot, water sijpelde door de deuren. Gelukkig was er geen andere auto betrokken. Mijn hart bonkte in mijn keel, adrenaline gierde door mijn lichaam.
Langzaam klom ik uit de auto, mijn benen trilden. Ik voelde me geschokt, maar gelukkig ongedeerd. De schade aan de auto was aanzienlijk, maar dat kon ik op dat moment niet verwerken. De adrenaline hield me in de greep.
Ik haalde diep adem, probeerde de situatie te overzien. Gelukkig had ik mijn telefoon bij me. Ik belde de hulpdiensten en kon mijn locatie doorgeven. Terwijl ik wachtte op de hulpdiensten, voelde ik de spanning langzaam afnemen.
Het ongeval was een schokkende ervaring. Ik ben dankbaar dat er niemand gewond raakte. Het was een herinnering aan de kracht van de natuur, aan het belang van voorzichtigheid op de weg. Ik heb er veel van geleerd, en de volgende keer dat ik een bocht nadert, zal ik extra voorzichtig zijn.
